มาเรียนเมืองนอก แน่นอนว่าเราก็ expect ว่าต้องมีเพื่อนหลากหลายชาติ แบบอยากจะมีกลุ่มเพื่อนไว้ไปแฮงค์เอ้ากันในเมืองสวยๆ เหมือนตามที่เห็นได้จากหนังฝรั่ง มีการนัดเจอกันก่อนเข้าคลาส เรียนเสร็จมาเจอกันที่ canteen งี้ ยิ่งมาเรียนอังกฤษความบริทติสจะต้องเริ่ดมากในมโนของเรา ตัดภาพมาที่ความจริง! …ภาพฝันมโน teenage style ของเราดับลงในพริบตา เพราะทั้งคลาสมีแต่คนจีน!!!! OMG!

เอาล่ะ! ตั้งสติค่ะ! ปรับ mindset กันใหม่ค่ะ! ในเมื่อเราเป็นต่างชาติคนเดียวในคลาส เราต้องแสดงความเป็นไมตรีจิตออกไปด้วยการยิ้มค่ะ พยายามทำตัวให้เฟรนลี่ที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ ถ้าไม่รู้จะเริ่มจากใคร คนที่นั่งข้างๆ เรานั่นแหละ เข้าไปคุยก่อนเลยค่ะ ถามชื่อขอแลก contact ไว้ จะได้อุ่นใจตั้งแต่วันแรกค่ะ (FYI จีนนางใช้ WeChat นะคะ นางไม่ใช้ line และประเทศนางไม่ให้เล่น Facebook ดังนั้น WeChat คือโซเชียลอย่างเดียวของนาง) ทีนี้เวลามีอะไรเราก็จะได้ขอความช่วยเหลือได้ พอจากหนึ่งคนมันก็จะขยายออกเป็นวงกว้างเองค่ะ หรืออาจจะมีการชวนกันไปแฮงเอ้าค์กินข้าวกับตามประสาเพื่อน แต่สำหรับเรามันไม่ค่อยรอดค่ะ เพราะเค้าก็จีนหมด นางก็พูดกันแต่ภาษาจีน เราก็แบบฮาโหลลลลลยูววว สนใจกันนิดนึง สุดท้ายมันกลายเป็นว่าเราเองก็อึดอัด เค้าเองก็คงอึดอัดเหมือนกัน เลยขอเลือกเอาที่สบายใจ คืออยู่กับคนไทยแล้วไปสร้างสังคมใหม่นอกสถานศึกษาดีกว่า แต่ถ้าพวกนางชวนไปไหนก็ไม่ปฏิเสธนะแต่ขอหนีบเอาเพื่อนไปด้วย แต่ก็นั่นแหละพอเอาเพื่อนไป นางก็จะไม่ค่อยคุยกับเรา เราเองก็จะคุยแต่กับเพื่อนเรา สรุปคือไม่รอดเหมือนกัน จบไปค่ะ! เลือกไปสร้างสังคมใหม่ในแบบของเราดีกว่า ทีนี้ก็แล้วแต่เลยค่ะว่าจะเลือกสร้างสังคมด้วยวิธีไหน… จะไปเข้าคลาสฟิตเนส ไปทำกิจกรรมตาม social club หรือแค่เข้าห้องสมุด มันก็มีหลากหลายวิธี บลา บลา บลา แล้วแต่ว่าใครจะถูกจริตกับสไตล์ไหน ส่วนตัวเราเป็นพวกโลกส่วนรวมต่ำ เราไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นบทสนทนากับคนแปลกหน้ายังไงดี วิธีที่เราเลือกจึงเป็นการออกไป hangout กับกลุ่มเพื่อน แล้วเนียนๆ ตามน้ำไปเวลามีคนเข้ามาคุยด้วย พอได้เริ่มคุยมันก็ไหลไปเรื่อยๆ ของมันเอง

และถ้าพูดถึงในส่วนของการเรียนก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ ถ้าสงสัยอะไรในส่วนของการเรียนหรืองานแล้วไม่อยากถามอาจารย์ ให้ลองถามคนจีนดู นางมักจะมีตัวอย่างงาน หรือ info อื่นๆ ที่เราก็ไม่รู้ว่านางไปได้มาจากไหน และนางก็ยินดีจะแชร์ให้เราดูด้วย ไม่รู้ว่านางสงสารหรืออะไร แต่มันก็เป็นประโยชน์กับเรานั่นแหละ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น แค่เอามาดูเป็นแนวทางกันเฉยๆ นะยูวว ไม่เอามา copy+paste นะยูว ผิดนะจ๊ะ ตกได้นะจ๊ะ ไม่ดีไม่ทำเนอะ : )

ทั้งหมดทั้งมวลที่เล่ามานี้ เป็นประสบการณ์ที่เราได้เจอและคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์อยู่บ้าง ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง อาจจะมีพฤติกรรมบางอย่างที่ไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง โปรดตั้งสติในการอ่าน ;D ถ้าใครที่เจอเพื่อนเป็นจีนทั้งคลาสแบบเรา ก็ไม่ได้บอกว่าต้องทำตามแบบเรา แต่อย่าเพิ่งตีอกชกหัวตัวเอง อย่าคิดว่าอุตส่าห์มาเรียนถึงอังกฤษแต่กลับได้ภาษาจีนกลับไปแทนหรืออะไรก็ตามแต่ ทุกอย่างมันมีทางของมัน  ขอให้ตั้งสติ แล้ว Let it be ค่ะ ด้วยความปรารถนาดี สวัสดีค่ะ : )

Tip เล็ก Tip น้อย:

สำหรับใครที่รู้สึกว่าภาษาอังกฤษเป็นศูนย์ แบบฟังไม่ออก เขียนไม่ได้ พูดก็ไม่รู้เรื่อง เราขอแนะนำจากประสบการณ์ตรง ให้เริ่มจากการดูซีรี่ย์ค่ะ หรือดูหนังก็ได้ค่ะ มันช่วยจริงๆ ค่อยๆ ฟัง เอาแบบมีซับไทยเนี่ยแหละค่ะ อย่างน้อยให้มันช่วยปรับหูเราให้ชินกับโทนเสียง หรือใครอยากแอดวานซ์หน่อยก็หาที่เป็นซับอังกฤษ แล้วจดคำศัพท์ที่เราไม่รู้เอาไว้ หรือบางประโยคที่เราคิดว่ามันใช้ได้กับชีวิตประจำวัน ฝึกออกเสียงตามเค้าไปด้วยก็จะช่วยเรื่อง speaking ไปอีกทาง …

ประเด็นสำคัญคือไม่ต้องอายหรือกลัวที่จะพูดภาษาอังกฤษ พูดไปเถอะ เดี๋ยวมันก็ดีเอง เพราะถ้าไม่พูด เราก็จะไม่มีโอกาสรู้เลยว่านี่ผิดหรือถูก ไม่ต้องอายสำเนียง ให้คิดซะว่ามันเป็นเสน่ห์ ไม่ใช่ทุกคนจะมีสำเนียงนี้ได้ จะได้ไม่เขินเนอะ แค่มั่นใจ ออกเสียงให้ถูกก่อน แล้วค่อยมาใส่จริตทีหลังก็ไม่สายค่ะ : )