สวัสดีครับ กลับมาพบกันอีกเช่นเคย บทความก่อนๆ ผมได้เขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ต่างๆ ณ สหราชอาณาจักร ไม่ว่าจะเป็นการใช้ชีวิต การท่องเที่ยว ซึ่งในบทความนี้ ผมจะมาพูดเกี่ยวกับการเรียนบ้าง นับตั้งแต่วันแรกจนจบเทอมว่าการเรียนในห้องเรียนจริงๆ และการใช้ชีวิตที่นี่เป็นอย่างไร

ผมเรียน MSc Information Technology Management ครับ สาขาวิชานี้มีการเรียนการสอนที่วิทยาเขต St. Peter อยู่ริมแม่น้ำเวียร์ (River Weir) ติดๆ กับโบสถ์ St. Peter เลยทีเดียว เป็นสาขาวิชาที่ขึ้นกับ Department of Computing, Engineering and Technology คณะ Applied Sciences ครับ

ซึ่งก่อนที่จะถึงเวลาเรียนจริง ทางมหาวิทยาลัยก็ได้ออกตารางนัดแนะต่างๆ ให้กับนักศึกษาใหม่ทุกคน ได้แก่วันรายงานตัว ปฐมนิเทศ พบหัวหน้าวิชา พาทัวร์มหาวิทยาลัย ฯลฯ ซึ่งตรงนี้สำคัญพอสมควร เพราะมีโอกาสถามคำถามที่สงสัย ทำให้เราปรับตัวและทำความคุ้นเคยกับสถานที่ได้เร็วยิ่งขึ้น รวมถึงทำให้เรารู้จักระเบียบกฎเกณฑ์ต่างๆ ของคณะและมหาวิทยาลัยอีกด้วย

บรรยากาศพื้นที่สาธารณะสำหรับนักศึกษาในตึก David Goldman เป็นตึกของคณะ Applied Sciences สาขาวิชาของผมเอง แต่ก็ไม่ค่อยได้มาเรียนตึกนี้สักเท่าไร

การให้คะแนนที่นี่ จะเป็นรูปแบบของเปอร์เซ็นต์ครับ เกณฑ์การให้ผ่านของที่นี่ก็คือ ทุกวิชาต้องมีคะแนนตั้งแต่ 40 เปอร์เซ็นต์ขึ้นไป (Pass) ถ้าได้น้อยกว่านี้คือไม่ผ่านก็ซ่อมได้ (referred) ขึ้นอยู่กับอาจารย์ของแต่ละวิชา แต่จะได้คะแนนสูงสุดแค่ 40 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น แต่ถ้าหากไม่ผ่านอีกก็จะตกทันที แล้วต้องเรียนใหม่อีกรอบครับ ซึ่งก็ต้องส่งงานให้เรียบร้อยก่อนวันเวลาที่กำหนดด้วย

ซึ่งรวมๆ แล้ว ถ้าผ่านทุกวิชาก็จะได้ MSc ครับ แต่ถ้าหากได้คะแนนเฉลี่ยตามน้ำหนักของทุกวิชาตั้งแต่ 60 เปอร์เซ็นต์ขึ้นไป ก็จะได้ MSc with Merit หรือตั้งแต่ 70 เปอร์เซ็นต์ขึ้นไป ก็จะได้ MSc with Distinction ครับ เหมือนกับเกียรตินิยมอันดับ 1 และ 2 เลย

การเรียนการสอนของทุกวิชา จะแบ่งออกเป็น 2 ส่วน ได้แก่ Lecture กับ Tutorial ครับ

ในส่วนของ Lecture ก็คือการเรียนการสอนทั่วๆ ไป ก่อนเข้าเรียนก็ดาวน์โหลดเนื้อหามาเก็บไว้ก่อนได้เลยถ้าอาจารย์อัพไว้ให้แล้ว ในแต่ละคาบ หลายๆ ครั้งอาจารย์ก็จะถามความเห็นของนักศึกษาที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่กำลังจะเรียนด้วย ส่วนใหญ่หลายๆ คนก็ออกความเห็นและตอบคำถามอาจารย์ตามประสบการณ์ที่ตัวผู้เรียนเจอมาหรือความเห็นส่วนตัว ซึ่งอาจารย์ก็ไม่ได้บอกว่าความคิดของเรานั้นถูกหรือผิด แต่จะออกความคิดเห็นและข้อเสนอแนะมากกว่า ตรงนี้ทำให้ผมรู้สึกว่าอาจารย์เปิดใจรับฟังความคิดของนักศึกษาทุกคนจริงๆ ส่วนตัวผมก็ฟังๆ มาครับ ฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง แต่ก็เป็นประโยชน์กับเราพอสมควร เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่ในเนื้อหา

บรรยากาศในห้องเรียน Lecture ครับ เรียนรวมกับสาขาวิชาอื่นด้วย รวมนักศึกษาคร่าวๆ ก็ประมาณเกือบๆ หนึ่งร้อยคนได้ ส่วนสาขาผมมีแค่สิบกว่าคนเท่านั้นเอง

ในส่วนของ Tutorial คือการเรียนการสอนแบบกลุ่มย่อยๆ ให้ทำงาน แบบฝึกหัด และเสนอความเห็นร่วมกัน ซึ่งจะเป็นการนำกรณีศึกษาต่างๆ มาให้นักศึกษาได้คิดวิเคราะห์ เปิดมุมมอง นำเสนอวิธีการแก้ไขปัญหาต่างๆ เป็นต้น โดยการนำสิ่งที่เรียนใน Lecture มาใช้จริง ช่วงแรกๆ ปรับตัวไม่ทันเท่าไร ก็รู้สึกเครียดพอสมควรเพราะไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน และเรียนเป็นภาษาอังกฤษด้วย บางครั้งทำให้ตามเพื่อนๆ ไม่ทัน เวลาผ่านไปค่อยทันหน่อย ทำให้ผมได้มีโอกาสนำเสนอความคิดเห็นกับเพื่อนมากขึ้น หลังจากทำงานกลุ่มร่วมกัน ก็ถึงเวลาที่อาจารย์จะถาม ทั้งหมดนี้นอกจากจะได้เปิดมุมมองให้กว้างขึ้นแล้ว ยังทำให้เราได้ฝึกภาษาและมนุษยสัมพันธ์กับชาวต่างชาติจากหลากหลายประเทศอีกด้วย

มาถึงเรื่องการบ้านกันบ้าง อันนี้แหละครับ ของจริง เพราะเราต้องใช้สิ่งที่เรียนมาและประสบการณ์ต่างๆ ของเรา มานั่งคิด วิเคราะห์โจทย์ปัญหาที่อาจารย์ให้มา โจทย์ที่ได้มาก็ไม่ได้สั้นๆ แค่ 1 – 2 บรรทัด แต่ยืดยาวหลายหน้าเลยครับ บางงานเป็น Case Study หรือ Requirement ซึ่งเราจะต้องอ่านและทำความเข้าใจสิ่งที่อาจารย์ต้องการอย่างลึกซึ้งที่สุดเท่าที่ทำได้ ถ้าหากเราพลาดหรือข้ามบางข้อไปก็จะทำให้คะแนนหายไปได้ง่ายมากๆ ครับ บางงานเป็นคำถามแบบตายตัว คือมีโจทย์และสิ่งที่ต้องการที่ค่อนข้างชัดเจน ส่วนงานที่น่ากลัวที่สุดคือแบบปลายเปิด คือเราต้องคิดโจทย์คิดปัญหาของเราขึ้นมาเองครับ มีปัญหาหรือไม่เข้าใจอะไรก็ลองถามเพื่อนๆ ดู แต่ถ้าให้ดีที่สุดคือถามอาจารย์เลยดีกว่าครับ อาจารย์พร้อมจะตอบคำถามทุกๆ คำถามอย่างแน่นอน

ส่วนรูปแบบของการบ้านจะเป็นการคิดเชิงวิเคราะห์แบบ Critical Analysis/Evaluation ซึ่งการบ้านทั้งหมดนั้น เป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้ด้วยตัวเอง (Independent Study) ครับ ที่นี่จะเน้นมากๆ เน้นยิ่งกว่า Lecture เสียอีก เราก็ต้องหาข้อมูลด้วยตัวเอง อ่านเยอะมากๆ ครับ โดยเฉพาะ Academic Paper ที่มีคุณภาพ เพราะต้องนำมาสนับสนุนความคิดของเราเพื่ออ้างอิงความถูกต้องในงานของเราครับ ยิ่งมีแหล่งข้อมูลมากเท่าไร งานของเราก็ยิ่งดูน่าเชื่อถือมากขึ้นเท่านั้น แต่ห้ามคัดลอกโดยเด็ดขาด หากจับได้จะถูกลงโทษตามกฎระเบียบของทางมหาวิทยาลัย ลอกแล้วถูกจับได้แน่นอนครับ เพราะต้องส่งงานผ่านระบบ Turnitin ครับ ซึ่งเป็นระบบตรวจจับ Plagiarism เวลาส่งระบบจะแสดงผลเลยว่าซ้ำกับผลงานของคนอื่นกี่เปอร์เซ็นต์ (Similarity) และซ้ำตรงไหนบ้าง

3% ที่เห็นในภาพคือเปอร์เซ็นต์ของการซ้ำ (Similarity) ครับ ส่วนเลขที่ผมเบลอตรงด้านซ้ายของสัญลักษณ์ดินสอคือคะแนนที่ได้ คะแนนตรงนี้จะออกตามกำหนดครับ กดดูตรง Summary ได้เลย และดู Feedback จากอาจารย์ได้ด้วยครับ

แต่ละงานจะให้เวลาทำประมาณ 1 – 2 เดือนครับ เรียนไปประมาณครึ่งเทอมการบ้านก็มา แต่ตอนนี้ยังทำอะไรไม่ได้เท่าไร เพราะยังเรียนไม่ถึง สรุปก็คือ 4 งาน มีเวลาทำไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ แต่ละงานกำหนดส่งไล่เลี่ยกันด้วย งานหนึ่งประมาณ 2,500 – 3,000 คำ เลยจำเป็นต้องจัดการแบ่งเวลาให้ดีที่สุด ช่วงทำการบ้านผมเลยไม่ค่อยได้ออกไปไหน ไปไหนทีก็ซื้ออาหารมาตุนไว้ ส่วนใหญ่อยู่แต่ในห้องอย่างเดียวเลย ผลพลอยได้ของผมคือ น้ำหนักลดลงไป 5 กิโลกรัมเลยทีเดียว สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี ผ่านหมดครบทุกงานทุกวิชา

ปัญหาที่ผมเจอในการเรียนก็คือ ผมเริ่มเข้าศึกษาตอนเทอมที่สอง ซึ่งเทอมนี้เนื้อหาจะค่อนข้างยากกว่าเทอมแรกมากพอสมควร (รุ่นพี่ที่เรียนด้วยบอกมาครับ) ผมว่ายากจริงๆ ครับ บางวิชาต้องใช้ความรู้ความเข้าใจของเทอมแรกในการเรียนด้วย หากใครไม่มั่นใจว่าตัวเองจะรับไหวหรือเปล่า แนะนำว่าให้เข้าเรียนเทอมแรกจะดีกว่าครับ

หนึ่งเทอมของการศึกษาชั้นปริญญาโทที่นี่ ทำให้ผมได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ มากมาย นอกจากนั้นยังทำให้ผมรู้ถึงศักยภาพของตัวเองด้วยว่าอยู่ในระดับไหน เทอมต่อไปควรจะจัดการกับตัวเองอย่างไร และสิ่งเหล่านี้ทำให้ผมคิดว่าการมาศึกษาต่อคุ้มค่ามากน้อยแค่ไหน ผมหวังว่าบทความนี้จะเป็นประโยชน์สำหรับผู้ที่กำลังตัดสินใจศึกษาต่อ ไม่ว่าจะเป็นที่สหราชอาณาจักรหรือที่อื่นๆ ไม่มากก็น้อยครับ สำหรับตอนนี้ขอลาไปก่อน เจอกับใหม่บทความหน้าครับผม