คุณมีความฝันไหม? ถ้าคุณมี แล้วความฝันของคุณ ได้กลายเป็นความจริงไปแล้วหรือยัง? เป็นคำถามที่ไม่ยากแต่หลายๆ ครั้งกลับไม่สามารถตอบได้ ทุกๆ คนคงจะมีความฝัน ไม่ว่าฝันนั้นจะเล็กหรือใหญ่ และความฝันก็จะกลายเป็นความจริงเพียงแค่คุณลงมือทำ คำพูดที่สวยหรูมักจะมาพร้อมกับคำถามที่ว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยหรือ? คำตอบ คือ ใช่ค่ะ เพราะแค่เรากล้าที่จะเริ่มลงมือทำ ความฝันจะเริ่มเปลี่ยนโหมดตัวเองมาอยู่ในเส้นทางของความจริง แต่อย่างไรก็ดี ในเส้นทางแห่งนี้ไม่ได้โรยด้วยกลีบดอกกุหลาบหรือราวกับอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์หรอกนะคะ ยิ่งความฝันของเราใหญ่มากแค่ไหน เส้นทางแห่งความจริงที่เปิดขึ้นนั้นก็จะมีความท้าทายที่เพิ่มขึ้น คงจะเหมือนเวลาที่เราเล่นเกม ที่ยิ่งผ่านไปด่านลึกเท่าไหร่ความท้าทายก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้น
ความฝันของฉันคืออะไร? ความฝันของฉันมีหลายข้อ ตั้งแต่เล็กจิ๋ว จนใหญ่เท่าที่คุณทุกท่านคาดไม่ถึงเลยทีเดียว แล้วตอนนี้ความฝันเหล่านั้นได้เปลี่ยนมาเป็นความจริงแล้วหรือยัง? ก็คงต้องยอมรับว่ายังมีบางข้อ ที่ใจของฉันยังไม่กล้าพอที่จะเปลี่ยนมันมาอยู่ในโหมดของความจริง และได้แต่หวังว่าระยะเวลาอีก 6 เดือนถัดจากนี้ จะทำให้ฉันกล้าพอที่จะเริ่มเปลี่ยนโหมด ของความฝันในข้อนั้น มาเป็นความจริง
เอาละค่ะอารัมภบทมาเสียยาวนาน ฮ่าๆๆ ^-^ หวังว่าทุกท่านคงไม่หลับไปเสียก่อนนะคะ เราชื่อลูกแมวค่ะ ตอนนี้เรากำลังจะเดินทางไปทำตามความฝันของเราที่อังกฤษ เราฝันมานานมากแล้ว ว่าอยากจะไปใช้ชีวิตช่วงหนึ่งที่ประเทศแห่งนี้ เพราะอะไรนะหรือ เพราะที่ประเทศนี้สวยมาก และที่สำคัญที่สุดคือ ที่นี่มีโรงถ่ายแฮร์รี่ พอตเตอร์ และเหตุผลที่รองลงมาคือ อยากพัฒนาภาษาอังกฤษอัน ฟุด ฟิด ฟอ ไฟของตัวเองให้ดีขึ้นค่ะ ฮ่าๆๆๆ ไม่ต้องบอก ทุกท่านก็คงจะทราบดีว่า เวลาเดินไปบอกผู้ปกครองที่บ้าน เหตุผลรองนั้น ได้กลายสภาพมาเป็นเหตุผลหลักในทันทีทันใด แต่ก็อย่างที่ทุกท่านทราบกันนะคะ มนุษย์แม่ผู้มีพลังงานบางอย่าง ท่านมักจะทราบเหตุผลที่แท้จริงเสมอ แต่เราในฐานะเด็กเจนเนอเรชั่นใหม่ ซึ่งมีความฝันและไฟแรงมากกก จึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องลงมือทำอะไรสักอย่างเพื่อที่จะได้เปลี่ยนโหมดจากความฝันกลับสู่ความเป็นจริงให้ได้
มีรุ่นน้องและคนที่รู้จักหลายๆ คนเดินเข้ามาถามว่า ที่บ้านไม่ว่าหรือ จะไปประเทศอังกฤษคนเดียว? ไปแล้วจะอยู่อย่างไร? คำตอบ
ที่ฉันจะตอบเสมอคือ ที่บ้านไม่ว่าค่ะ ทำไมนะหรอคะ การที่เราจะเดินตามความฝัน ในโลกความเป็นจริง เราจำเป็นมากค่ะที่จะต้องทำสิ่งหนึ่งก่อน คือ การเตรียมเสบียง 5555++++ เรื่องกินนี่ หลายคนบอกถนัด ไม่ใช่นะคะ เตรียมเสบียงหมายถึง การเตรียมอุปกรณ์เพื่อต้อนรับความท้าทายที่กำลังจะมาถึงค่ะ หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ แม่น้ำทั้งร้อยสายที่จะเอาไปรบ เอ้ย! ไม่ใช่ค่ะ เอาไว้คุยกับผู้ปกครองค่ะ
ขั้นตอนการเตรียมเสบียง
1. เราจะต้องมีเป้าหมายก่อนค่ะ เป้าหมายว่าเราจะไปเพื่ออะไร
ข้อนี้สำคัญมาก เปรียบเสมือนธงนำรบของเรา เราต้องมีเป้าหมายที่ชัดเจนในชีวิตก่อน อย่างเช่น ไปเพื่อพัฒนาภาษาและนำมาใช้ในการทำงาน หรือสอบเพื่อเรียนต่อ ข้อนี้คือจุดชี้เป็นชี้ตายเลยนะคะว่าเราจะได้ไปหรือไม่ เพราะถ้าธงของเราไม่แข็งแรงพอ อาจจะหักตั้งแต่ ยังไม่เข้าสนามรบเลยก็เป็นได้ค่ะ T-T
2. เราจะได้อะไรกลับมาคะ
ข้อนี้เปรียบเสมือนคำว่าชัยชนะค่ะ เวลาที่เราออกรบทุกคนย่อมคาดหวังที่จะได้ชัยชนะกลับมา การไปเรียนครั้งนี้ก็เช่นกัน ผู้ปกครองทุกท่านย่อมคาดหวังให้ลูกๆ ของท่านได้อะไรติดไม้ ติดมือกลับมาเป็นของรางวัลให้ท่านได้ชื่นใจ และสิ่งทีดีที่สุดที่ผู้ปกครองต้องการ ก็คงไม่พ้นความรู้และประสบการณ์ที่จะสร้างให้ลูกของท่านเข้มแข็ง และเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในวันข้างหน้าค่ะ
3. ไปเรียนที่ไหน ไปอย่างไร งบประมาณเท่าไหร่
เรื่องนี้เปรียบเสมือนทหารร่วมรบของเราค่ะ วิธีที่ง่ายที่สุด คือ ติดต่อเอเจนซี่ที่มีความน่าเชื่อถือค่ะ ขอออกตัวก่อนว่าไม่ได้อวยนะคะ แต่มีชัยไปกว่าครึ่งจริงๆ เพราะ ทางเอเจนซี่จะช่วยแนะนำข้อมูลทุกอย่างให้เราได้อย่างครบถ้วน ไม่ต้องเสียเวลาค้นหาข้อมูล เราเพียงค้นหาว่าเอเจนซี่เจ้าไหนน่าเชื่อถือ และถ้าอยากคัดเลือกทหาร ก็เพียงแค่ลองติดต่อไปสอบถามข้อมูลเบื้องต้น หลายๆ ที่เพื่อเราจะได้ตัดสินใจ เลือกทหารที่ดีที่สุด ให้กับขบวนรบของเราค่ะ ซึ่งขอบอกว่าทหารดีมีชัยไปกว่าครึ่งและย่นเวลาไปได้มาก เพราะเวลาของเราทุกวินาทีมีค่าจงใช้มันให้คุ้มค่าที่สุด ซึ่งลูกแมวก็เป็นหนึ่งในนั้น ที่สามารถย่นระยะเวลารวมๆ ก่อนขอวีซ่าเพียงแค่ไม่ถึง 1 เดือน และการขอวีซ่าที่ใช้เวลาเพียง 3วันทำการเท่านั้น ฮ่าๆๆๆ ซึ่งเราก็ไม่เคยคาดคิดว่าทุกอย่างมันจะโรยด้วยกลีบกุหลาบเช่นนี้ค่ะ
4. ร่างกายและจิตใจของเรา
ข้อนี้สำคัญมากๆ อีกเช่นกันค่ะ เพราะข้อนี้เปรียบเสมือแม่ทัพเลยก็ว่าได้ ว่าเราพร้อมแค่ไหน เราสามารถทำให้ที่บ้านไว้ใจได้ไหมว่าเราพร้อมแล้วที่จะก้าวออกไปเผชิญโลกกว้าง ฮ่าๆๆๆ ที่บ้านของลูกแมวไม่เคยว่าเรื่องนี้เลยค่ะ เพราะด้วยอายุ และวุฒิภาวะตั้งแต่สมัยเด็ก เราสามารถไปไหนได้โดยที่คุณพ่อคุณแม่ไม่เคยต้องเป็นห่วง แต่สำหรับน้องๆ ที่ที่บ้านเป็นห่วงมาก วิธีที่ดีที่สุดคือ ไปซ้อมหน้ากระจกก่อนนะคะลูก เราต้องมั่นใจในตัวเองก่อนว่าเราโตพอและพร้อมที่จะ รับผิดชอบตัวเองได้แล้ว หาเหตุผลรองรับ และคิดคำพูดไว้เลยว่า ถ้าคำตอบที่ได้มาจากผู้ปกครองแบบนี้ เราจะตอบกลับไปว่าอย่างไร ที่สำคัญที่สุด คือเราต้องใจเย็น และพูดกันด้วยเหตุผลล้วนๆ ค่ะ
สุดท้ายนี้ลูกแมว ก็ขออวยพรให้ทุกท่านที่กำลังเดินทางตามความฝัน สามารถเปลี่ยนเส้นทางจากความฝันมาสู่ความเป็นจริงให้ได้เร็วๆ นะคะสำหรับฝันของลูกแมว กำลังจะเป็นจริงในอีก สิบวันข้างหน้านี้แล้วค่ะ ตอนนี้ก็ทยอยเก็บกระเป๋า ทำเช็คลิส สถานที่ต่างๆ แพลนตารางเวลาในแต่ละวัน ส่วนความรู้สึกตอนนี้ก็มี ตื่นเต้นบ้างสลับกับมีความสุข ที่เรากำลังจะได้เดินทางไปใช้ชีวิตในประเทศที่เราใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็ก แล้วพบกันใหม่ในไดอารี่ฉบับที่ 2 ที่ประเทศอังกฤษนะคะ ขอบคุณค่ะ ^-^
น้องลูกแมว
