เตรียมตัว เตรียมงบเที่ยว เช่ารถ รวมพลแล้วไปกันเลยค่ะ ไปเล่นสกีกัน (ออกตัวก่อนว่าเขียนเล่าเรื่องไม่เก่งนะคะใส่เครื่องหมายดอกจันเอาไว้เลย) แนะนำตัวกันก่อนเลย พลอยนะคะ มาเรียน ป.โท อยู่ที่ University of Stirling แล้วเรื่องทั้งหมดมันก็เริ่มมาจากการที่เราไม่เคยเล่นสกีมาก่อน เพื่อนๆ หลายๆ คนที่เรียนอยู่ด้วยกันก็เคยบ้างไม่เคยบ้าง (แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่เคยๆ กันทั้งนั้น) ในกลุ่มนักเรียนแก๊งค์เด็กไทยอันเล็กกระจิ๊ดริดแต่เปี่ยมไปด้วยคุณภาพของเรานั้น เรายังซี้ย้ำปึกกับเดอะแก๊งไต้หวัน ญี่ปุ่น และจีนอีกด้วย เราได้สถาปนาท่านผู้นำขึ้นมาหนึ่งท่าน พี่คนนี้เก่งเรื่องการจัดการวางแผนและนัดหมายให้ทุกคนทำตามได้อย่างเหลือเชื่อ! โดยรวมแล้วทุกคนให้ความเห็นเหมือนๆ กันว่า “เอาว่ะ มาเรียนอังกฤษทั้งที ขอลองเล่นสกีกันสักตั้ง” หลังจากหิมะตกมาสักพัก ฤดูการเล่นสกีก็ได้เริ่มต้นขึ้น ตอนนั้นเราลุ้นกันมากว่าจะมีหิมะพอให้เล่นรึป่าวหรือจะละลายไปหมดแล้ว..(ช่วงเล่นสกีจะอยู่ระหว่างเดือนธันวาคมถึงเดือนเมษายนของทุกปีนะคะ ถ้าจะให้แน่ลองโทรเช็คกับทางรีสอร์ทอีกที เนื่องจากแต่ละปี รีสอร์ทจะเปิดให้บริการตามแต่ละช่วงของหิมะนะ)
เมื่อโชคยังเข้าข้างเด็กเอเชียอย่างเรา Glenshee Ski Centre ก็เปิดให้บริการ Natural Ski Resort ทั่วสหราชอาณาจักร มีเพียง 5 สถานที่เท่านั้น และทั้งหมดอยู่ในสก็อตแลนด์ค่ะ ได้แก่ Glenshee Ski Centre, Cairngorm, Glencoe, Nevis Range, และ The Lecht แต่ถ้าไม่อยากเดินทางไกลๆ ละก็ มีทางเลือกอื่นสำหรับเล่นสกี นั่นคือ Dry Slope, Real Snow Slope และ สกีรีสอร์ท ที่กระจายอยู่ทั่วสหราชอาณาจักรค่ะ
หลังจากที่ท่านผู้นำของเรานัดวันและนัดคนที่ต้องการไป (ไม่เบี้ยวแน่ๆ) กันได้แล้ว อุปกรณ์ต่างๆ เสื้อผ้า และการเดินทางถึงตามมาให้เราได้คิดกันว่าเอายังไงต่อดี… โชคยังเข้าข้างเราอย่างต่อเนื่องที่แหล่งการเช่าอุปกรณ์สำหรับเล่นสกีนั้นหาได้ไม่ยากอย่างที่คิด (คงไม่มีใครขนอุปกรณ์หรือเตรียมตัวไปจากไทยนะ เราว่า) มาค่ะ ต่อกันเลย เราตกลงปลงใจว่าเราจะจองอุปกรณ์จากทาง Glenshee Ski Centre กันก่อนเลย จะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปตามหาร้านเช่าอุปกรณ์ระหว่างทาง อีกอย่างเราไปกันหลายคน เอาให้แน่ใจกันเลยดีกว่าว่าเราทุกคนจะมีอุปกรณ์ให้เล่นแน่ๆ (อุปกรณ์ทั้งหลายมีให้เช่าตามไหล่ทางขึ้นเขาไปเรื่อยๆ ราคาก็ไม่ได้ต่างกันมากมาย ส่วนเรื่องจองอุปกรณ์ล่วงหน้าที่พวกเราทำนั้นจริงๆ เดินเข้าไปต่อคิวที่หน้าเค้าท์เตอร์ได้เลยค่ะ)
เรื่องรถและการเดินทาง การขับรถไปกันเองน่าจะเป็นทางเลือกเดียวของเดอะแก๊งเอเชียฮาเฮแบบเรา เพื่อนคนจีนซึ่งมีรถขับเองก็ตกลงแล้วได้ใจความว่าจะขับรถนางไปแต่คุณพระ ลืมไปหรือป่าว เราไปกันเป็นสิบ! ทั้งหมดเลยลงเอยด้วยการเช่ารถเพิ่มอีกหนึ่งคัน นั่งกันไปคันละ 5 คน เบียดๆ กันไม่ใช่ปัญหา เราเน้นประหยัดไว้ก่อน เรื่องสุดท้ายเรื่องเสื้อผ้า ถ้าไม่มีเสื้อผ้าสำหรับใส่เล่นสกีก็ให้เตรียมเสื้อผ้าที่มันกันฝนกันน้ำไปค่ะ เพราะพอเล่นจริง เราจะเปียกมากจากการล้มลุกคลุกคลานตามประสา
เมื่อวันเดินทางมาถึง จากตัวเมืองที่เราอยู่ใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงในการเดินทาง (เดินทางจาก Stirling) เราออกกันจากที่พักตั้งแต่ประมาณตีห้า เผื่อเวลาในการขับรถขึ้นเขาเพิ่มเข้าไปอีก เฮฮาปนง่วงกันไปจนถึง Glenshee Ski Centre แล้ว เราก็งงๆ กับสถานการณ์ตรงหน้าที่คนเยอะเหลือเกิน (คิดในใจว่าโชคดีแล้วที่จองอุปกรณ์กันมาก่อน) มาค่ะ เข้าไปรับอุปกรณ์ จ่ายเงินค่าเช่า และค่าเข้าไปเล่นสกีเรียบร้อย เราก็ให้เวลาสักพักกับการแต่งตัว ประโคมเสื้อผ้าและสุดท้ายพยายามอย่างยิ่งยวดในการใส่รองเท้าที่ไม่เข้าใจกับการทำงานของรองเท้าเลย..
เอาละ แต่งตัวเสร็จ พร้อมรบ! ค่า.. หิวข้าวค่ะ.. .. .. โถเดอะแก๊งเอเชียฮาเฮของเรา คงต้องหาของกินในร้านของรีสอร์ทไปก่อน ซึ่งคนแน่นมากและเป็นร้านเดียวที่มี อร่อยไม่อร่อยก็แล้วแต่เลยค่ะ ชะตากรรมความโชคดีของเดอะแก๊งเอเชียคงใช้หมดไปตั้งนานแล้ว ใครจะไป แนะนำให้ตุนของกินไปเยอะๆ เลย แนะนำจริงๆ ค่ะ T^T
หลังจากท้องไม่ว่าง เราก็ลุยกันต่อเลย แก๊งเราแบ่งได้ 3 กลุ่มด้วยกัน สองสามคนที่เคยเล่นและเล่นได้ดีจนเหลือเชื่อก็นั่งกระเช้าขึ้นไปบนยอดเขา และสกีลงมาอย่างสวยงาม กลุ่มที่สองที่พอเล่นได้ก็ลองๆ กันไป ไม่ล้มเป็นพอ และกลุ่มสุดท้ายซึ่งไม่ต้องนับว่าล้มกันไปกี่ครั้ง ความยากลำบากในการยืนขึ้นหลังจากล้มนั้น สามารถเป็นเครื่องทดสอบความฮึดของแต่ละคนได้ดีทีเดียว สองกลุ่มท้ายนี้เราอยู่เล่นกันบนลานเด็กฝึกหัดที่ดูด้วยตาเปล่านั้นแทบไม่เห็นความชันของแนวเขาเลย แต่เราสามารถค่ะ เราสามารถล้มกันได้ ที่จำได้ขึ้นใจคงเป็นหลายๆ จังหวะที่พวกเราคนใดคนนึงล้ม แต่เด็ก 3-4 ขวบที่เล่นอยู่ด้วยกันนั้นแทบจะไม่เคยล้มเลย แถมเส้นพัฒนาการทรงตัวนั้นนำพวกเราไปหลายไมล์ หลายครั้งเหลือเกินที่อยากถอดรองเท้าแล้วเดินกลับเข้าไปที่นั่งพักอุ่นๆ แต่พอนึกถึงเงิน 70 กว่าปอนด์ ที่เสียไปแล้วนั้น สู้ค่ะ! คงไม่ได้มาบ่อยๆ อีกแน่ (จะมาอีกรึป่าวก็ไม่รู้)
พอร่างกายเริ่มชินกับการล้มและลุกอย่างยากลำบากแล้วนั้น เราก็พักนั่งกระเช้าขึ้นไปดูวิวบนยอดเขาที่เซียนๆ เค้าไปเล่นกันสักหน่อย ความสบายอยู่ที่นั่งกระเช้าขึ้นลงวนไปได้เท่าที่เราต้องการ วนไปค่ะ! หลังจากชื่นชมความงามของสถานที่ บรรยากาศ รวมถึงอากาศที่ดีมาก และถ่ายรูปกันจนหนำใจแล้ว เราก็กลับมาล้มลุกคลุกคลานกันต่อ จนประมาณ 5 โมงเย็นที่หมดเวลานั่นแหละค่ะ แก๊งเอเชียฮาเฮอย่างเราถึงเลิกเล่น ขากลับคงไม่ต้องพูดถึงว่าเพลียกันแค่ไหน แต่ประสบการณ์การเล่นสกีครั้งแรงก็สนุกสนานไม่น้อย แถมได้เสียงหัวเราะอย่างน่าจดจำจากการล้มๆ ลุกๆ อีกต่างหาก
ค่าใช้จ่ายสำหรับทริปนี้ ประมาณ 70 ปอนด์ ราคานี้รวมค่าเช่าอุปกรณ์ ค่าเข้ารีสอร์ท ค่าเช่ารถและค่าน้ำมันซึ่งหารกันกับเพื่อน และค่าอาหารนิดหน่อย ราคาอาจจะเปลี่ยนไปบ้างตามแต่ละ ski centre และแต่ละปี ด้วยค่ะ