สวัสดีค่า ^^ ก่อนอื่นขออนุญาติแนะนำตัวก่อนนะค่ะ ชื่อ พัดลม ค่ะอายุ…เป็นเพียงตัวเลขเน้าะ ปล่อยผ่านไป 555 ปกติก็ไม่ค่อยจะได้มีโอกาส เขียนเล่าประสบการณ์ชีวิตอะไรนะคะ อันนี้ก็เป็นครั้งแรกเลย ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขออภัยมา ณ ที่นี้นะคะ ที่จะเล่าต่อจากนี้ทั้งหมดเป็น ประสบการณ์ของพัดเองภายใต้ความคิดเห็นส่วนตัวดังนั้นโปรดใช้ จักรยาน(วิจารณญาณมั๊ย><) ในการอ่านนะคะ

ตัวพัดเอง เริ่มนับถอยหลังที่จะไปเรียนต่อมาตั้งแต่ สัก2เดือนได้ แรกๆ ไม่รู้สึกอะไรเลย มาตื่นเต้นและใจหายที่สุดก็ตอนจะก้าวเท้าเข้าสุววรณภูมินี่แหละคะ รู้สึกใจหาย และอยากจะเปลี่ยนใจ ณ ตอนนั้นเลย อารมณ์แบบ อยู่ต่อก่อนได้มั๊ย ยังไม่อยากไปเลย แต่ เราต้องกลั้นใจค่ะ แข็งใจไว้ รีบๆ ล่ำลาแล้ว ก้าวต่อไป เพราะมันคืออนาคตอันสดใสที่รอเราอยู่……

ขอบอกก่อนว่า การไปประเทศอังกฤษ ครั้งนี้เป็นครั้งที่3 แล้วค่า ก่อนหน้านั้นพัดเคยมาเที่ยวกับครอบครัว แต่การไปคนเดียวมันรู้สึกวังเวงวิเวกวิโหวงเหวงมากๆ แต่ถามว่ายากมั๊ย…..ไม่ยากเลยค่ะ เตรียมเอกสารให้พร้อม ก็จบแล้ว ที่ไทยผ่านไปแบบสบายๆ ที่พัดกังวลสุดคงจะเป็น ตม. ที่อังกฤษ กังวลว่าเค้าจะถามอะไร ด้วยความสามารถทางภาษาขั้นสูงของเรา แต่พอไปถึงจริงๆ แค่ส่งเอกสารที่ทางพี่ๆ Hands on เตรียมไว้ให้ก็แสกนนิ้วแล้ววิ่งเลยจ้า สบายๆ เบิร์ดๆ มากๆ เสร็จแล้วก็มาเอากระเป๋า แล้วก็เดินออกค่ะ ตรงนี้ก็เป็นอีกจุดที่กลัวจะโดนตรวจ เพราะพัดพกยามาเยอะ (เป็นคนป่วยง่าย) กลัวถ้าเค้าตรวจ เค้าจะคิดว่าเราจะมาเป็นเอเย่นต์ขายยาหรือเปล่า …แต่สุดท้ายก็ผ่านมาค่ะ ไม่โดนอะไรเลย ^^

เนื่องจากพัดจองแท็กซี่ของ รร. ให้มารับไปส่งที่ Student House Share ด้วย ดังนั้นพอออกมาปุ๊ป ก็จะเจอคนยืนถือป้ายชื่อเราเลยสบายมากกๆ (ให้ความรู้สึกอย่างกับศิลปิน 5555) รถที่มารับเป็นรถตู้คันใหญ่สีดำ รถดีงาม คนขับดีงาม อุ้ปส์… การเดินทางที่นี่ แค่คีย์พาสโค้ดลงไปใน GPRS เค้าก็จะนำทางมาถึงเลย สะดวกสบายสุดๆ พอมาถึงเค้าก็จะยกกระเป๋าลงให้ เคาะประตูให้ พอประตูเปิดออก …. เราก็จะเจอเพื่อนต่างชาติมากมาย รอเราอยู่ภายใน

ธรรมเนียมปกติคือ พอเค้าเจอหน้าเราเค้าจะยื่นมือมาแล้วแนะนำตัว ตอนแรกพัดไม่สามารถจำชื่อใครได้เลย เพราะตื่นเต้น เหงื่อแตก ตกใจ เราคิดเยอะไปหมดว่าจะพูดยังไงดี ซึ่งเอาจริงๆ แค่จับมือเขย่าๆ แล้วก็ พูดชื่อตัวเอง จบ..แยก!

เค้าก็จะพาเราเข้าไปนั่งรอในห้องครัว เนื่องจากมีคนยังอยู่ในห้องที่พัดจะเข้าวันนี้ ก็ต้องรอเค้าออกตอน 11 โมง แล้วจะมีส่วนกลางมาทำความสะอาด กว่าจะเข้าห้องได้จริงๆ ก็บ่ายจ้า ซึ่งพัดไปถึง 9โมง -_____-‘ โชคดีที่ในบ้านมี Wi-Fi ก็นั่งเล่นมือถือรอ เพื่อนๆ ทุกคนต่างถามว่า ทำไม you มาเช้าจัง อยากจะตอบไปว่า นั่นสินะ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามาทำไมแต่เช้า 555 แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับ สังคมก้มหน้าอย่างเรา ก็ก้มหน้าเล่นมือถือไปจ้า

ทีนี้เรามาดูห้องกัน ออกตัวก่อนว่า ห้องที่พัดเช่าเป็นห้องใหญ่สุด ไม่มีห้องน้ำในตัว (ซึ่งมารู้จากเพื่อนทีหลังว่าทุกห้องเป็นห้องนอนใหญ่สุด แถมบางห้องได้เตียงใหญ่อีกด้วย T_T คุณหลอกดาว)

ปล.ห้องนอนรกนิดนึงนะคะ ดาวเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆ บ้านๆ คนนึง ห้องรกเป็นเรื่องธรรมดาเน้าะ อิอิ

สำหรับห้องนอนพัดถือว่าโอเคนะคะ สวยงาม ใหญ่ กว่าที่คิดไว้ ส่วนผ้าปู ปลอกหมอน ผ้าห่ม พัดซื้อเพิ่มเองน้า เนื่องจากที่เค้าให้มาตอนแรก ค่อนข้างเก่าและเหี่ยวมากกก ทนไม่ได้เลยไปซื้อเอง ส่วนผ้านวม เนื่องจากอากาศเริ่มจะหนาวขึ้นเรื่อยๆ แต่ผ้านวมทีให้มา บางอย่างกับผ้าอนามัยแบบบางเฉียบ ‘ถึงห่มไม่อุ่น แต่หนาวแน่นอน’ ก็ไม่เข้าใจว่าคุณสมบัติไม่ครบขนาดนี้ทำไมถึงเรียกผ้านวม 555 แต่ก็ไม่เป็นไร ก่อนมาเพื่อนสอนให้ ใช้เงินแก้ปัญหา เราก็เลยจัดไป….(ไม่ได้ว่ารวยนะคะแต่หากให้นอนหนาว 9 เดือนก็ไม่ไหวน้า ดังนั้นเราต้องเลือกที่จะเสียเงิน ถ้ามันคุ้มค่าก็โอเคเนอะ)

เสาร์ อาทิตย์ แรกที่เรามาถึง จะเป็นวันแห่งการซื้อของเข้าบ้าน พัดโชคดีที่ มีเพื่อนมาหา มาช่วยพาไปช้อปปิ้ง พัดก็เลยไม่เหงาและไม่รู้สึก หว่าเว้มาก แต่หากน้องๆ เพื่อนๆ คนไหน มาคนเดียว พัดแนะนำว่าให้รีบเก็บของแล้วออกไปเดิน อย่าหมกตัวเองอยู่ในห้อง มันจะทำให้เราคิดเยอะมากๆๆ อาจะจะเกิดฉากเรียกน้ำตาได้ ดังนั้น ควรจะออกไปเดินเล่นสำรวจเมือง เปิด Google Map เดินเลย บันทึกบ้านพักเราเอาไว้แล้วก็ออกไปเดิน….

หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรค่า จัดห้อง เก็บของ เตรียมตัวสำหรับวันแรกของการเปิดเรียน….

…..สิ่งที่พัดเชื่อว่าดีที่สุด และคิดไม่ผิด คือ พัดเลือกที่จะปรึกษาพี่ๆทาง Hands On พระราม2 พี่ๆ น่ารักเป็นกันเอง อีกอย่าง พี่เค้าจะคอยกระตุ้นเรื่องเอกสารเราทุกอย่าง เตรียมให้ มีอะไรก็ติดต่อได้เสมอ เพราะถ้าเอกสารครบ ยังไงเราก็ไม่มีปัญหาแน่นอนค่ะ จนทุกวันนี้ พัดอยู่มาเป็นอาทิตย์ก็ยังติดต่อกันอยู่เลย ว่าเป็นอย่างไรบ้าง ทำให้เรารู้สึกอุ่นใจค่า เลิฟเลย <3<3<3 หากใครกำลังลังเล ว่าจะมาแบบ ติดต่อด้วยตัวเอง หรือผ่านเอเจนซี่ดี เชื่อเถอะว่า ผ่านเอเจนซี่ ดีงาม ตระการตา กว่าเยอะเลยอะ เพราะที่บ้านพัด ก็มีพี่ที่ลองติดต่อเองทั้งหมด กับพัดที่ผ่านเอเจนซี่ ชีวิตเราดูชิลมาก ส่วนพี่พัดก็ดูชีวิตวุ่นวายมีอะไรให้ทำดี 5555

อ่านมาถึงตรงนี้ ขอบคุณหลายหลายนะคะ ไว้จะมาต่อกับชีวิตและกิจกรรมในที่เรียนของ Wimbledon อีกที หากใครมีข้อติ เก็บไว้ในใจนะค่ะไม่ต้องติดต่อมา555 (ล้อเล่ง) แต่หากมีข้อสงสัย ก็ถามทางพี่ๆ Hands on ได้เลยเน้าะ ^^

เขียนโดย น้องพัดลม, Wimbledon School of English, London

ติดตามเรื่องราวของน้องพัดลมได้ในตอนต่อไป >>