มาต่อกัน…..

และแล้ววันที่เราเฝ้ารอคอยที่สุดก็มาถึง วันแรกของการเข้าเรียน ก่อนหน้านั้น ก็พยายามใช้ความสามารถทางภาษา ที่มีเท่าหางอึ่งถามเพื่อนๆ ในบ้าน ว่าการเข้าเรียนวันแรกเป็นอย่างไรบ้าง….(ดาวตื่นเต้น ใครไม่เป็นดาวไม่เข้าใจหรอก >< ) สิ่งแรกที่ควรทำ คือคืนวันอาทิตย์นอนให้หลับ เพราะตัวพัดเองในหัวคิดไปหลายอย่าง กลัวจะพูดไม่ได้ กลัวจะไม่มีเพื่อน กลัวสารพัด จากที่Jet Lag + ความกังวล = ตาสว่าง กว่าจะหลับได้ -___-“ อย่างที่ 2 ทำใจให้สบาย คือเอาจริงๆ นะไม่มีไรต้องเป็นกังวลเลยย คือเด็กไทยส่วนใหญ่ (รวมถึงตัวดาวเอง) จะมีจิตใต้สำนึกที่ถูกปลูกฝังมาจากวิธีการสอบในแบบไทย พอขึ้นว่าสอบก่อนเข้าเรียน ทุกคนก็จะตื่นตระหนก มันจะต้องยาก มันจะต้องเครียดแน่ๆ แต่เอาจริงๆ ที่นี่สบายๆ ไม่ได้ซีเรียสอะไร เค้าแค่อยากรู้ว่าเราจะพอสื่อสารเข้าใจไหม แค่นั้นเองจ้า ดาวคอนเฟิร์ม ^^

แต่แล้ววันจริงก็มาถึง ตื่นตั้งแต่ ตี 4 ถามว่าตื่นมาทำไม? คือเค้านัด 8 โมง (..ดาวก็ไม่เข้าใจตัวเอง) พยายามทำตัวเองให้เป็นแบบเด็กไฮสคูลในซีรี่ย์ นั่งกินนมคอนเฟรก เล่นมือถือ สวยๆ ขยับตัวซ้ายขวาเบาๆ ผมพริ้วไหว 555+ พอใกล้ถึงเวลาก็เดินไปโรงเรียน ลืมบอกว่าจากที่ๆ พัดอยู่ แค่ 2 นาที เดินลงเนินไป เลี้ยวซ้าย ถึงเลย สะดวกสบายสุดๆ

นี่คือหน้าตาของโรงเรียน ชอบมากค่ะ สบายตาร่มรื่นสุดๆ

พัดไปถึงใกล้ๆ 8 โมง ก็จะมีคนมาเยอะแยะเลย ดังนั้นเราไม่ต้องกลัว เดินเข้าไปเนียนๆ พอไปถึงก็ส่งพาสปอร์ตให้ เค้าก็จะพาเราไปนั่งทำข้อสอบ 60 ข้อ พอเสร็จก็เรียกเราไปสัมภาษณ์ แต่การสัมภาษณ์ของที่นี่ง่ายมากๆ แค่ถามชื่อ ถามว่าเรียนคอร์สอะไร แล้วเรียนไปทำอะไร แค่นั้นเอง ตัวพัดเองก็ตอบไปด้วยสกิลขั้นสูงที่มีในตัว “Patlom, IELTS Test, thank you!!! ” 555 แค่นี้จริงๆ!!! พอเสร็จเค้าก็จะขอเวลาตรวจข้อสอบ ระหว่างนั้นเค้าจะพาชมโรงเรียน จะได้เข้าเรียนก็คือ คาบ2 ประมาณ 11.15 น.เค้าก็จะแบ่งเราตามเลเวลและพาไปส่งที่ห้อง ช่วงเวลานี้คือตื่นเต้นสุด ว่าจะได้อยู่ห้องไหน เพื่อนจะดีงามไหม แซ่บไหม อิอิ นิดนุงๆ พอเค้าพาไปส่งห้อง คือดีใจ เพื่อนน่ารักกันทุกคน ทุกคนแบบยินดีต้อนรับเรามากๆ ส่งเสียงโห่…..เชียร์ (เอ้ะ…ยังไง เค้าคงตะลึงในความงามของดาว ไม่เป็นไรดาวเข้าใจ 555 ) สรุปก็คือ เพื่อนดี ชะนีดี นิสัยดี ผู้ชายน้อย เซ็ง จอบอ!!!! 55+ (ดาวไปเรียนหรือไปทำไรเนี่ย ไม่ๆ ทุกคนอย่าเข้าใจดาวผิด ดาวมาเรียน จริงๆ นะ o^v^o)

ห้องเรียนก็ปกตินะคะ เป็นโต๊ะๆ รอบๆ ไม่สามารถอธิบายได้ว่าจัดเป็นตัวยู ตัวที ดับเบิ้ลยู หรืออะไร วนไปวนมายังกับเขาวงกต ห้องนึงก็มีนักเรียน 13-15 คน สิ่งแรกที่เราควรทำเนื่องจากเป็นนักเรียนระยะ ปู่ทวด และเราจะต้องอยู่นาน เราควรจะพยายามคุย หาเพื่อนให้ได้มากๆ อย่างน้อยก็เพื่อนที่เข้าใหม่พร้อมๆ กัน ทุกคนจะรู้สึกประหนึ่งว่าตัวเองเป็น ขอนไม้ลอยกลางน้ำ ไร้หนทาง เราต้องเกาะๆ กันเอาไว้ ชวนกันไปกินข้าวกลางวัน ไปเที่ยว ไป Supermarket เป็นการฝึกภาษา(มือ)ไปในตัว วันแรกกลับบ้านนี้มือเปรี้ยมากนะบอกเลย คือเราก็ว่าเราไม่ได้ภาษาละนะ เจอเพื่อนๆ มือมาล้วนๆ เลยจ้า แต่ By the way พวกเค้านิสัยดีมากๆ และพวกเราก็พยายามจะพูดให้ได้ไปด้วยกัน ^^

ที่ Wimbledon School of English เป็นที่ๆ พัดเข้ามาเรียนแล้วรู้สึกว่า เค้าซีเรียสเรื่องการเรียนจริงๆ นะ คือถ้าใครอยากหาที่เรียนภาษาที่ ซีเรียสเรื่องเรียน บรรยากาศดี กิจกรรมเด่น(เคร่งวินัย ใฝ่เรียนรู้ คู่คุณธรรม.. อันนี้ไม่เกี่ยววว) ก็แนะนำเลย มีการบ้านเกือบทุกวันๆ ตัวดาว ขี้เกียจมากๆ พูดเลย แต่ No pain No gain ก็นะก้มหน้าก้มตาทำไป เพื่อตัวเองล้วนๆ สู้ๆ ว่างๆ เราก็หามุมสวนหย่อม ถ่ายรูป เอ้ย!! ไม่ใช่ๆ ทำการบ้าน บางที เค้างง เรางง ก็ช่วยๆ กัน…

งง หนักเลยทีนี้ 555+ ก็นะช่วยๆ กันทำการบ้าน อธิบายให้เพื่อนฟัง ทำให้เราได้ฝึกใช้ภาษา ดังนั้นไม่ต้องอายที่จะพูดผิดๆ พูดๆ ไปเถอะ จริงๆ ดาวก็ พูดเป็นคำๆ ไป เดี๋ยวเค้าต้องเข้าใจเองแหละ สักคำที่เราพูดไปมันต้องไปโดนต่อมเค้าบ้าง

จุดเด่นอีกอย่างที่พัดชอบของที่นี่ ไม่รู้ โรงเรียนอื่นมีรึป่าว คือ ทุกสัปดาห์ เค้าจะมีตารางกิจกรรมมาติดไว้ให้ คือเลิกเรียน ถ้าไม่รู้จะทำไร เค้าก็มีกิจกรรมให้ทำ ได้พบปะกะเพื่อนๆ อันนี้คือตัวอย่าง คือพัดพึ่งอยู่ได้ 2 อาทิตย์ ถ้ามีเวลาไม่ได้ไปไหน พัดก็พยายามจะไปเข้าคลาสของที่โรงเรียนนะ เอาจริงๆ นอกจากที่จะได้ฝึกภาษาแล้ว เราจ่ายเงินไปตั้งเยอะเนอะ กิจกรรมฟรีๆ เราก็ควรจะทำ ถูกป่ะ !!!! นอกจากนี้ยังมีพาไป เมืองอื่นๆ ในวันเสาร์อาทิตย์ด้วยน้า แต่ว่าต้องจ่ายเพิ่มก็เลยยังไม่ไป อาศัยไปเองกับเพื่อนๆ เพราะพัดมีเวลาอยู่ที่นี่ถึง 9 เดือนเลยไม่ได้รีบอะไรมากมาย

เรื่องที่เรียนก็จะประมาณนี้น้า คือเรียนได้สัก 2 วันเราก็จะเข้าที่แล้วแหละ คุ้นหน้าเพื่อน เพื่อนก็คุ้นหน้าเรา เวลาเรียน เราก็จะไม่ตกใจหน้ากันเท่าไหร่ 5555+ ครูเค้าจะจับเราสลับ นั่งคู่คนนู้นคนนี้ไปเรื่อยๆ อย่าได้คิดว่าจะเล็งใครนะจ้ะ เพราะเราเดาใจครูไม่ถูกหรอกว่าเค้าจะจับเราไปตรงไหน เราจะได้ฝึกสกิลหูมากๆ บางชาติพูดภาษาอังกฤษ เราก็ฟังลำบาก บางคนก็พูดเบา แต่เดี๋ยวทุกอย่างจะค่อยๆ ดีขึ้น ในการเรียนทุกๆ คลาสก็มีเสียงหัวเราะมีแซวกันแหย่กัน สนุกสนานมากๆ ใช้เวลาที่นี่ให้คุ้ม enjoy กับทุกสิ่งทุกอย่าง ชีวิตจะดีเอง

สำหรับวันนี้ก็อาจจะดูยืดเยื้อหน่อยเนอะ กับเรื่องแค่เรียนแรกๆ แต่พัดเชื่อว่า เด็กๆ ทุกคนที่จะมาเรียน คงพะวงกับชีวิตวันแรกมากแน่ๆ (เพราะดาวก็เป็น..) เลยพยายามจะเล่าทุกๆ รายละเอียดให้ได้มากที่สุดเผื่อจะเป็นประโยชน์ให้คนอื่นๆ ยังไงมีอะไรก็ ปรึกษาพี่ๆ hands on ได้เลยย (แอบนอกเรื่องนินุง)ตัวพัดเอง พัดมาจาก Hands On (https://www.hands-on.co.th/english_schools/) สาขาพระราม2 รักมากพูดเลย พี่ๆ น่ารักมากจริงๆ จนถึงทุกวันนี้ยังติดต่อ ถามสารทุกข์สุกดิบกันอยู่เลย คือพี่เค้าไม่ทิ้งเราจริงๆ ดูแลอย่างกับการบินไทยรักคุณเท่าฟ้า แต่ดาวเชื่อว่าพี่ Hands on ทุกที่ก็น่ารัก และพร้อมจะให้คำปรึกษาเหมือนกันหรือมีอะไรก็ ทักทาย IG มาถามกันได้นะคะ ยินดี ช่วย และเป็นกำลังใจให้^^ (ปรึกษา ถามได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องเงิน ถ้ามีก็มาให้ดาวยืมก่อน 555)

ไว้คราวหน้าจะมาต่อ กับ สถานที่เที่ยว นอกจากเราจะมั่ว (ภาษา) กันในโรงเรียน เราพากันไปมั่วต่อที่เมืองอื่นๆอีกด้วย อย่าลืม ติดตามกันน้า

เกือบลืม เรื่องสุดท้ายจริงๆ คือ เด็กที่มาเรียน ระยะยาว อย่างพัด 9 เดือน คือ วีซ่าที่ได้ พอเราทำเสร็จจากที่ไทย คือจะเป็นแค่วีซ่า 1 เดือนนะคะที่มันติดในพาสปอร์ตดังนั้น พอทุกคนมาถึง ภายใน10 วัน ต้องมารับวีซ่า ที่ post office ตามเอกสารแนบกันอีกทีน้า ห้ามลืมเด็ดขาด!! ส่วนใหญ่จะเป็น post office ที่ใกล้ที่พักเราที่สุด มาถึงก็ไม่มีอะไรมาก ยื่นเอกสารกับวีซ่า เค้าก็จะให้ซองสีน้ำตาลมาข้างในจะมีการ์ดอยู่ เย้ ภารกิจสำเร็จ !!!! ^^

ปล. พัดลม กับ ดาว ที่พูดถึงคือคนเดียวกันนะค่ะ มันเป็นแค่ Inner 555 อาจจะหลุดเอาคนไหนออกมาใช้ไม่ทันรู้ตัว อิอิ

ปล2. อย่าตกใจ หากรูปดาว หลายๆ รูป ไม่เหมือนกัน (เอ๊ะคนละคนกันรึป่าว คนเดียวกันค่า) บางรูปสวยบางรูปขี้เหร่ คือ นวัตกรรม ที่เรียกว่าแอปพลิเคชั่น สมัยนี้มันก็มีเยอะเนอะ ดาวก็ต้องช่วยเหลือตัวเองให้ เต็มที่ก่อน จะช่วยได้มากน้อยก็ลดหลั่นกันไป อย่าคาดหวัง ความงดงามที่แท้จริงจากดาว หน้าสด ตื่นมาสวย ดาวไม่มี 5555 + แต่ทุกเรื่องที่เล่าเป็นความจริงจากใจดาว …..

ขอบคุณทุกคนที่สละเวลามาอ่าน อยากให้ยิ้มได้ ขอบคุณค่า ^^

เขียนโดย น้องพัดลม, Wimbledon School of English

ติดตามเรื่องราวของน้องพัดลมได้ในตอนต่อไป >>