หลังจากได้แนะนำการเตรียมตัวไปเบื้องต้นแล้ว วันนี้จะมาขอเล่าเรื่องการเรียนปรับพื้นฐานภาษากับเรื่องเพื่อนๆ นะครับ การเรียนปรับพื้นฐานภาษาหรือที่เรียกว่า Pre-sessional Course (ที่ University of Reading จะเรียกว่าคอร์ส PSE นะครับ) เป็นคอร์สที่คนได้คะแนน IELTS ไม่ถึงเกณฑ์ของมหาวิทยาลัยอย่างผมต้องมาเรียนนี่แหละครับ หรือถ้าใครสอบ IELTS ผ่านแล้ว แต่อยากมาเรียนหรือมาเตรียมตัวก่อนก็เป็นความคิดที่ดีนะครับ เพราะเราจะได้อะไรจากการมาเรียนคอร์สนี้เยอะมาก ข้อได้เปรียบหลักๆ ของคนที่มาเรียน PSE หลักๆ ก็จะเป็นเรื่องของการที่เราจะได้เพื่อนในสาขาที่ต่างๆ กันออกไปครับ เพราะเรียนภาษาเนี่ยไม่ได้แบ่งตามวิชาที่นักเรียนเรียน แต่จะแบ่งตามระดับของภาษาเพื่อไม่ให้มีความเหลื่อมล้ำกันมากเกินไปครับ

พอเข้าคลาสไปวันแรก ลองทายดูสิครับว่าจะมีชาติอะไรมากที่สุดในคลาส ให้เวลา 3 วินาที…ถ้าเพื่อนๆ เดาว่าไทยขอบอกว่า “ผิดนะครับ” คำตอบที่ถูกคือ “จีน” ครับ ใช่แล้ว จีนคือกลุ่มคนที่มาเรียนเยอะที่สุดครับ แต่คนจีนพวกนี้ ไม่ใช่คนจีนที่แย่หรือจีนที่เราชอบนึกถึงเวลาเห็นพวกเขามาเที่ยวเมืองไทยนะครับ จีนกลุ่มที่มาเรียน เป็น educated Chinese ครับ (ใครมีทัศนคติไม่ดีกับคนจีน เปลี่ยนทัศนคติกันด่วน) คนจีนกลุ่มนี้จะไม่ค่อยมีใครใช้พวก App ในการ chat เช่น Line หรือ Facebook แบบเรานะครับเพราะประเทศเขาใช้ WeChat กันครับ ถ้าใครจะติดต่อสมาคมกับเพื่อนใหม่ชาวจีน รีบโหลดกันมาใช้ด่วนเลยครับ (ถ้าใครเห็นคนพูดภาษาจีน แต่มี Line ให้เดาไว้เลยครับว่าอาจเป็นคนไต้หวันครับ) ส่วนเพื่อนชาติอื่นๆ จะใช้ WhatsApp กันเป็นส่วนใหญ่นะครับ รวมถึงชาวอังกฤษเองด้วย อันนี้ชาวไทยอย่างเราก็เตรียมโหลดกันมาได้เลย

นอกเรื่องมานาน กลับเข้าเรื่องเดิมก่อนนะครับ อิอิ พอเข้าคลาสมานักเรียนจะถูกแบ่งเป็นกลุ่มย่อยๆ ครับ ผู้สอน1 คน จะรับผิดชอบเด็กไม่เกิน 20 คน ซึ่งเป็นคลาสที่กำลังน่าเรียนครับ ผู้สอนก็น่ารักมากๆ ครับ การเรียนที่นี่จะเป็นการเรียนที่ต่างจากเมืองไทยมาก เนื่องจากผู้สอนจะไม่ได้มายืนพูดเช่น “วันนี้เราจะมาเรียนการใช้ Article A, An, The กันนะครับ” แล้วเริ่มการบรรยายไปตลอดคาบ แต่ผู้สอนจะสั่งการบ้านราวกับว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันหยุดยาวแล้วให้นักเรียนทำการบ้านกันลืม ใช่แล้วครับมันเยอะมาก โดยส่วนใหญ่แล้วจะเป็น Essay แล้วให้ส่งในวันรุ่งขึ้น ซึ่งจะนำมา discuss กัน หรือไม่ก็จะเป็น peer review ครับ หรืออาจเป็นเพราะผมเรียน Pre-sessional 6 สัปดาห์ แต่คอร์สนี้ถูกออกแบบมาให้เรียน 11 สัปดาห์ก็ไม่ทราบ ทุกอย่างจึงถูกบีบอัดแน่นอยู่ใน 6 สัปดาห์นี้ พร้อมกับต้องทำ project ความยาวประมาณ 2,000 คำอีก 1 เล่ม…ตายไหม? ไม่ตายครับ…งานหนักไม่ทำให้ใครตาย แค่หายใจแบบโรยรา (ล้อเล่นนะครับ มันเป็นอรรถรส) แต่ขอบอกเลยครับ งานเยอะขนาดนี้เราไม่ได้เหนื่อยคนเดียวนะครับ คนที่เหนื่อยกว่าคือผู้สอนที่เปี่ยมไปด้วยความรับผิดชอบครับ เพราะผู้สอนที่นี่จะใส่ใจกับงานของนักเรียนมาก เช่น เมื่อผู้สอนให้เขียน Essay หลังจากที่เพื่อนๆ ส่งงานไปแล้ว เตรียมตัวเจอกับ comment แบบละเอียดยิบในอีกไม่กี่วันทำการได้เลยครับ

มาถึงเรื่องเพื่อนๆ กันบ้างนะครับ อย่างที่ได้กล่าวไปในตอนที่แล้วนะครับ ผมเลือกที่จะอยู่หอในครับ ซึ่งใน Flat ที่อยู่ จะมีทั้งหมด 8 คนครับ ถือว่าเป็นกลุ่มที่ค่อนข้าง perfect เพราะมีหลายเชื้อชาติอยู่ร่วมกันครับ ไต้หวัน 1 จีน 2 ไทย 2 ตุรกี 1 บาห์เรน 1 เยอรมัน 1 พอตอนเช้าไปเรียนก็ปลุกกันไปทั้งแก๊งค์ครับเพราะไปเรียนที่เดียวกัน กลุ่มเราก็จะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ โดยเวลาที่สำคัญที่สุดของพวกเราคือเวลาอาหารเย็นครับ เพราะทุกคนจะใช้เวลากับอาหารเย็นค่อนข้างมาก แถมยังมีเพื่อนของแต่ละคนมากินด้วย บางทีห้องครัวก็ดูแคบไปเลยครับ แต่เราก็มีความสุขกันดี บางทีก็ใช้เวลานั่งคุยไปด้วยทำอาหารไปด้วย รวมเวลาในห้องครัว บางทีก็ 4 ชั่วโมงได้ครับ และนี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งของการทำการบ้านจนดึกดื่น

ต่อไปเป็นสูตรสำเร็จในการหาเพื่อนเล็กๆ น้อยๆ แต่ได้ผลสำหรับคนที่เข้าหาคนไม่ค่อยเก่งอย่างผมนะครับ สิ่งแรกที่ต้องทำคือ “ยิ้ม” ครับ เอกลักษณ์แบบไทยๆ เรานี่แหละ ยิ้มให้ตราตรึงใจเขามันง่ายนิดเดียว ยิ้มออกมาจากใจ มันจะทำให้เขาดูว่าจริงๆ เราเข้าถึงได้ง่าย เขาก็จะกล้าคุยกับเรามากขึ้น อย่างที่สองคือการทักทายครับ “Hi” คำเดียวสั้นๆ นี่แหละครับ เวลามันไปผสมรวมกับรอยยิ้มแล้วยากที่เขาจะเดินหนีครับ ใช้จังหวะนี้แหละแนะนำตัวสั้นๆ แล้วถามว่าเขามาจากไหนเรียนอะไร พร้อมปิดท้ายว่า “Nice to meet you” หลังจากนั้นจะมีอะไรจะคุยอะไรกันก็สะดวกขึ้นแล้วครับ เจอกันไปบ่อยๆ เดี๋ยวก็สนิทกันเอง เผลอๆ เราอาจได้รู้จักคนอื่นอีกมากมายเป็นทอดๆ จากเพื่อนของเพื่อนจนกลายเป็นสังคมใหญ่ และพวกเขาอาจจะกลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเราในช่วงระยะเวลาสั้นๆ ในต่างแดนนี้เลยก็ได้ครับ

ไปเที่ยว Oxford กับมหาวิทยาลัยกับเพื่อนๆ ครับ หลายเชื้อชาติเลย ไทย จีน ไต้หวัน บาห์เรน ตุรกี โคลัมเบีย

จากคนที่ไม่รู้จักกลายเป็นคนรู้จักกลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน มันกลายเป็นความประทับใจที่สวยงาม

เวลาว่างๆ ของเราจะอยู่ในครัวครับ อันนี้เป็นภาพกำลังนั่งเล่นเกม Truth or Dare อยู่ อิอิ

บอกแล้วว่าส่วนใหญ่เราอยู่แต่ในครัวกันจริงๆ อยู่ตั้งแต่เพื่อนร่วมแฟลตฝีมือแย่จนตอนนี้ทำอาหารเก่งแล้ว

ผมกับเพื่อนคนนี้เรียนคลาสเดียวกัน พอจบคอร์สเลยชวนครูมาทานอาหารไทยด้วยกันซะเลย

ถ่ายรูปกับครูวันสุดท้ายของการเรียนครับ

อันนี้เป็นรูปถ่ายรวมของเพื่อนๆ ร่วมคลาสทุกคนในวันจบคอร์สครับ บอกแล้วว่าจีนทั้งนั้น 5555